สวัสดีครับท่านผู้อ่านทุกท่าน ช่วงที่ผ่านมางานค่อนข้างยุ่งเลยทำให้ผมไม่ค่อยได้เขียนบทความหรือข้อคิดใด ๆ ลงบล็อกเพื่อแลกเปลี่ยนความคิดกับทุกท่าน
วันนี้ผมมาพร้อมกับการจั่วหัวเรื่องที่บอกได้ว่าเป็นประเด็นร้อน ๆ ในยุดปัจจุบันกันเลยนะครับ
ก่อนที่ท่านจะคิดอะไรไปไกลผมขอตั้งคำถามให้ทุก ๆ ท่านคิดเล่นเพลิน ๆ กันก่อนนะครับ
๑. ท่านเป็นผู้ปกครองแบบไหน ?
๒. ท่านจะปกครองอย่างไรในยุดปัจจุบัน ?
๓. ท่านคิดว่าผู้ปกครองที่ดีควรมีลักษณะอย่างไร
สามคำถามที่ผมกล่าวไว้ข้างต้นนี้ หากท่านผู้อ่านคิดเพลิน ๆ และได้คำตอบแล้วลองมาพิจารณาในมุมที่ต่างกันนะครับว่าจะออกมาเป็นอย่างไร เช่นคิดในมุมกลับเพื่อเป็นกระจกสะท้อนแง่คิดนะครับ หรือท่านอาจจะให้คนรอบข้างช่วยพิจาราณาในบางมุมที่ท่านอาจมองข้ามไปนะครับ
เมื่อได้คำตอบครบถ้วนตามที่ต้องการแล้วเรามาต่อยอดด้วยการพัฒนาองค์กรว่าจะเดินทางไปอย่างไรนะครับ หลาย ๆ ท่านอาจคิดในใจว่า "ฉันไม่ได้เป็นผู้นำแล้วจะไปพัฒนาองค์กรได้อย่างไร" ผมมีคำตอบให้ท่านไว้แล้วนะครับว่า ทุก ๆ คน ล้วนมีบทบาทหน้าที่ในรูปแบบที่แตกต่างกันออกไป และทุกท่านยังสวมหมวกไว้ทีละหลาย ๆ สี ท่านต้องแยกให้ออกว่า ณ เวลาใด ควรนำหมวกสีไหนออกมาใช้ประโยชน์แล้วท่านจะประสบความสำเร็จในชีวิตทั้งหน้าที่ การงาน ครอบครัวที่ควรจะเป็นนะครับ
เรากลับมาคุยกันต่อนะครับว่า สามคำถามนั้นมีความหมายว่าอย่างไร
สำหรับผมแล้วคิดว่า ผมเป็นผู้ปกครองที่ที่ออกแนวผสมผสานระหว่างความเด็ดขาดกับความสนุกสนาน(ปล่อยวาง) เพราะผมมีแง่คิดว่า ทุกคนมีความคิด มีอิสสระในการทำงาน แต่ต้องอยู่ในกรอบของนโยบาย หากต้องการประสืทธิภาพสูงสุดของทุก ๆ คนควรให้มีอิสสระในการปฏิบัติ แต่เป็นที่ทราบกันดีกัยนิสัยพื้นฐานของคนไทยนะครับที่ว่า เวลาประชุมให้แสดงความคิดเห็นจะเงียบ แต่พอสรุปไปแล้วมักมีเสียงว่าไม่ว่าไม่ดีอย่างนั้น ไม่ดีย่างนี้ ดังนั้นผมเลยต้องอาศัยความเป็นเผด็จการ(อำนาจ) แล้วไหนละการปล่อยว่าง? ผมขอเฉลยแบบง่าย ๆ นะครับว่า เราต้องว่างหมวกไปตามบทในสำนักงานมี ๘ ชั่วโมง หมดแล้วทุกคนคือเพื่อน พี่ น้อง ที่มีฐานะเท่าเทียมกัน ถ้าหากท่านบอกว่าท่านใหญ่ตลอดเวลาท่านจะไม่เหลือใครเลยเพราะความเคารพ ภักดีเกิดจากใจที่ไม่เป็นอคตินะครับ
จะเป็นอย่างไรไว้คุยกันต่อนะครับ
